Dat was me een dagje wel

Afgelopen vrijdag stond ons wereldje helemaal even op zijn kop, en nog is het niet voorbij.
Woensdagavond had ik het idee dat ik blaasonstekening begon te krijgen. Donderdag dacht ik dat nog steeds en kreeg ik er ook enorme buikpijn bij. Maar ja gaat wel weer over denk je dan, dus ik ben gewoon gezellig met mijn moeder wezen winkelen in Flisa. Dat hadden we in hun vakantie nog niet gedaan. Voor vrijdag hadden we een bezoekje aan Kafe Finnskogen gepland, want dan zou de zon lekker schijnen en konden we op het terras lekker een kopje koffie drinken. Maar ja alles liep anders.
Vrijdagochtend had ik toch het gevoel dat ik me al weer wat beter voelde. Niet zo veel last meer van mijn blaas en mijn buik. Maar ja vrijdag betekend dat het daarna weekend wordt en als je dan wat hebt. Dus ja toch maar op aanraden van mijn moeder naar de dokter te gaan om even mijn urine te laten testen. Dat even werd heel lang en na een bezoek van ongeveer 2 uur aan de dokter met ondertussen allerlei testjes ging ik naar huis met een verwijsbriefje voor het ziekenhuis die zelfde middag.

Oke ff een check-up in het ziekenhuis en dan gaan we weer naar huis. Niet dus. Ik kwam om 2 uur in het ziekenhuis en 3 uur later lag ik al onder narcose in de OK. Opereren dus. Ik bleek 2-3 wkn zwanger te zijn op een verkeerd plekje dus ik moest met spoed geopereerd worden omdat ik al heel wat bloed in mijn buik had. ( vandaar die buikpijn ) De chirurg benadrukte nog eens dat het heel goed was dat ik nu was gekomen want anders had het wel heel anders kunnen aflopen. Ik moest een nacht in het ziekenhuis blijven en zaterdagmiddag mocht ik al weer naar huis. Nu is het tijd om te herstellen. In iedergeval een ziektemelding van de chirurg mee gekregen voor 1 week en dan zien we wel weer. Mag nu niets. Niet tillen, niet bukken, eigenlijk kan ik niets. Heb hulp nodig bij veel dingen. Gelukkig zijn mijn ouders er nog tot morgen en dan moet Okke het overnemen.

We zijn heel blij met het aandringen van mijn moeder om naar de dokter te gaan. Ook de dokter heeft heel goed gehandeld en alle mensen in het ziekenhuis waren ook schatten. Iedereen heeft in dit geval heel goed gehandeld en hebben we erger kunnen voorkomen.

Dus ja een heel verhaal,maar gelukkig zit ik lekker zelf al op de bank met de laptop op schoot dit te typen.

Alle mensen die we privé al hadden gebeld of gemaild, bedankt voor jullie lieve reacties.